[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rozumieniu wspólnoty Ludu Bożego i wierze Kościoła w pomoc jaka może płynąć z
wiary wszystkich wierzących w Chrystusa (wymiar antropologiczny i solidarności). Tak
więc pomimo tego, że na normalnej drodze zbawienie osiąga się poprzez chrzest, Kościół
ma nadzieję, że może się ono dokonać w inny sposób. Takie spojrzenie ma swoje
podstawy w wcieleniu Chrystusa, który zjednoczył się w nim z każdym człowiekiem i w
śmierci Chrystusa za każdego człowieka wzywając go do przeznaczenia jakim jest
zbawienie człowieka.
Rozwiązanie problemu:
Sobór Watykański II podaje trzy zasady, które są podstawą rozwiązania tego
problemu:
(1) Bóg chce, aby wszyscy zostali zbawieni, (2) zbawienie jest udzielane tylko przez
uczestnictwo w misterium paschalnym Chrystusa, czyli przez chrzest na odpuszczenie
grzechów czy to poprzez sakrament czy w inny sposób, (3) dzieci nie wejdą do Królestwa
Bożego bez uwolnienia od grzechu pierworodnego przez łaskę odkupienia. W tradycji
Kościoła przez długi czas panowało przekonanie, że dzieci, które zmarły bez chrztu są
pozbawione wizji uszczęśliwiającej, jednak nie była to pewna deklaracja wiary.
65
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
Teologia Dogmatyczna Charytologia
Ks. prof. dr hab. Bogdan Ferdek
Rok akademicki
a) Orzeczenie, że karą za grzech pierworodny jest utracenie wizji uszczęśliwiającej
zostało sformułowane przez papieża Innocentego III. Aaska jest konieczna do
oczyszczenia z grzechu pierworodnego i do uzdolnienia do komunii z Bogiem, aby
możliwe było osiągnięcie życia wiecznego i cieszenie się wizją uszczęśliwiającą.
Papież naucza jednak, że nie zakłada to z góry tego, iż dzieci nieochrzczone, które
zmarły są pozbawione łaski i wizji uszczęśliwiającej.
b) W średniowiecznych dokumentach Kościoła wspomniane są inne kary dla tych,
którzy umarli w grzechu śmiertelnym lub tylko w grzechu pierworodnym.
Stwierdzenie to trzeba rozumieć w kontekście nauczania tamtego okresu.
Historycznie te orzeczenie odnosi się do dzieci nieochrzczonych, jednak trzeba
pamiętać, że generalnie orzeczenia Kościoła nie koncentrują się na braku
zbawienia dla nieochrzczonych dzieci, lecz na sądzie szczegółowym po śmierci,
którego efektem jest zbawienie w niebie, albo potępienie w piekle. Te orzeczenia
magisterium nie obligują nas do twierdzenia, że dzieci te koniecznie umierają w
grzechu pierworodnym, i dlatego będą pozbawione zbawienia.
c) Bulla papieska Auctorem fidei papieża Piusa VI nie jest dogmatyczną definicją
miejsca zwanego Limbus. Powstała ona w związku z twierdzeniem jansenistów, że
stan ten (o którym uczy teologia scholastyczna) jest równoznaczny z życiem
wiecznym.
d) Podsumowując: twierdzenie, że dzieci nieochrzczone, które umarły cierpią na brak
wizji uszczęśliwiającej należało długo do doktryny Kościoła, która musi być
odróżniona od wiary Kościoła.
Teologiczne podstawy:
(1) Uniwersalna wola zbawcza Boga jest realizacją wyjątkowego pośrednictwa Jezusa
Chrystusa w Duchu Zwiętym. Wolą Ojca w niebie jest to, aby nie zginał nawet jeden z
tych najmniejszych (Mt 18, 14); pragnienie zbawienia każdego człowieka (1 Tym 2, 3 6)
nikt nie jest wyłączony z powszechnej woli zbawczej; rola Chrystusa Zbawiciela tylko
dzięki Niemu dostępujemy zbawienia (dz 4, 12).
(2) Powszechność grzechu i powszechna potrzebna zbawienia. Wszyscy ludzie są
grzesznikami i potrzebują zbawienia. Księga Rodzaju mówi o tym, że nie ma swego
pochodzenia w Bogu, lecz w ludziach, ponieważ Bóg stworzył wszystko i zobaczył, że jest
66
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
Teologia Dogmatyczna Charytologia
Ks. prof. dr hab. Bogdan Ferdek
Rok akademicki
ono dobre. O powszechności grzechu pisze również św. Paweł, kiedy pisze, że wszyscy
ludzie są pod władzą grzechu (Rz 3, 9); patrz również: Ps 14, 1 3, Ps 53, 1 3. Wszyscy
ludzie będąc grzesznikami potrzebują odkupieńczej śmierci Jezusa Chrystusa, Nowego
Adama.
(3) Potrzeba sakramentu chrztu świętego jest integralna częścią chrześcijańskiej wiary.
Wspólnota chrześcijańska od najwcześniejszych lat wierzyła w konieczność chrztu dla
zbawienia. Kościół jednak nigdy nie uważał tej konieczności jako absolutną. Na początku
we wspólnocie chrześcijan panowało przekonanie o skuteczności tzw. chrztu krwi, który
zastępował chrzest z wody. Ponadto istniało uznanie chrztu pragnienia.
(4) Nadzieja i modlitwa o powszechne zbawienie. Chrześcijanie są ludzmi żyjącymi
nadzieją (1 Tym 4, 10; Rz 4, 18). Chrześcijanie mają nadzieję wbrew nadziei, podobnie jak
Abraham. Tak więc chrześcijanie nawet gdy nie widzą jak dzieci nieochrzczone mogą być
uratowane nigdy nie porzucają nadziei, że Bóg obejmie je swoim miłosierdziem.
Chrześcijanie są także ludzmi modlitwy (1 Tym 2, 1).
Powody nadziei:
Trzeba jednoznacznie uznać, że Kościół nie ma pewności co do zbawienia
nieochrzczonych niemowląt, które umarły. Wprawdzie celebruje on chwałę Zwiętych
Młodzianów, jednak przeznaczenie niemowląt, które umarły bez chrztu nie jest nam
objawione i Kościół naucza i wypowiada sądy tylko w pewności objawienia danej prawdy.
Jednak z pozytywnej wiedzy o Bogu, Chrystusie Kościół daje podstawy do posiadania
nadziei dla ich zbawienia.
Aaska Boża obejmuje każdego człowieka. Drugi Sobór Watykański naucza, że Bóg
nie odmawia pomocy koniecznej do zbawienia dla tych, którzy bez własnej winy nie
posiadają jasnej wiedzy (poznania) Boga, ale którzy z pomocą łaski starają się prowadzić
dobre życie.
Bóg nie wymaga od nas rzeczy niemożliwych, ponadto Boża władza nie jest
[ Pobierz całość w formacie PDF ]