[ Pobierz całość w formacie PDF ]
MANASSES (zob. też Makir) - starszy syn Józefa i Asenat, córki egipskiego kapłana. Gdy Józef się do-
wiedział, że jego ojciec, Jakub, zachorował, przywiódł do niego swoich synów, Manassesa i Efraima.
Sędziwy Jakub pobłogosławił synów Józefa. Prawą rękę położył na głowie Efraima, a lewą - na głowie
Manassesa. Błogosławieństwo to wyjaśnia, dlaczego pokolenia Efraima i Manassesa dorównują pokole-
niom wywodzącym się od synów Jakuba i dlaczego pokoleniu Efraima przypadło pierwszeństwo przed
pokoleniem starszego brata: otóż Jakub błogosławiąc prawą ręką Efraima przeniósł na niego prawo pier-
worództwa. Pokolenie Efraima otrzymało przy podziale Kanaanu jego środkową i najlepszą część; póz-
niej wyparło całkowicie pokolenie Manassesa z ziem znajdujących się na zachodnim brzegu Jordanu.
Pokolenie Manassesa zamieszkiwało potem ziemie Baszanu i Gileadu, położone na wschodnim brzegu
Jordanu (Rdz 48,8-22).
Manasses to także dwunasty król Judy, który panował w latach 699-643 przed Chr. Biblia wspomina go
jako króla, który czynił wiele zła w oczach Boga (2 Krl 21,1-17).
MANNA - cudowny pokarm, który Bóg dał Izraelitom podczas ich czterdziestoletniej wędrówki przez
pustynię. Każdego ranka, gdy znikła mgła, ziemię pokrywały malutkie kuleczki podobne do nasionek.
Były słodkie i można je było piec. Lud izraelski pytał: Man-hu? , co znaczy: Co to jest? Stąd wzięła
się nazwa manna. Biblia nazywa ów pokarm także chlebem z nieba . Jeszcze dzisiaj na Pustyni Synaj-
skiej znajdują się krzewy tamaryszku, które pokrywają krople kleistego soku o miodowym smaku; w no-
cy krople opadają na ziemię (Wj 16,14-21.31-35).
MANOACH (zob. też Samson, Nazirejczycy) - ojciec Samsona. Należał on do pokolenia Dana, mieszkał
zaś w Sorea. Przed narodzeniem Samsona jemu i jego żonie ukazał się anioł, który opowiedział im do-
kładnie, jak mają go wychować, gdyż ma być nazirejczykiem od chwili urodzenia (Sdz 13).
MARANATHA - wyrażenie aramejskie, które, zależnie od sposobu zapisu, znaczy: Pan nasz nadchodzi,
albo: Przyjdz, Panie nasz. Paweł posługuje się nim jako krótką formułą modlitewną (1 Kor 16,22).
MARDOCHEUSZ (zob. też Haman) - %7łyd przebywający na wygnaniu i zatrudniony na dworze króla
perskiego Aswerusa (czyli Kserksesa). Był kuzynem i zarazem opiekunem Estery, bo nie miała ani ojca,
ani matki. Udało mu się pokrzyżować plany Hamana, który przygotowywał zagładę wszystkich %7łydów
mieszkających na obczyznie. Jego imię cieszy się wielkim szacunkiem w historii ludu izraelskiego (Est
2,5-7; 3-8).
MAREK, zob. Ewangelia według św. Marka
MARIA (zob. też Miriam) - grecko-łacińska forma hebrajskiego imienia Miriam, które według opinii
niektórych biblistów znaczy: ukochana, droga. W Nowym Testamencie imię to nosi sześć kobiet: Maria,
Matka Jezusa (aby odróżnić od innych kobiet noszących to samo imię przyjęto formę Maryja); Maria,
siostra Marty; Maria Magdalena; Maria, matka Jakuba i Józefa; Maria, matka Marka, i Maria, chrześci-
janka mieszkająca w Rzymie (Mt 27,56; Ak 1,27; 8,2; 10,39; Dz 12,12; Rz 16,6).
MARIA MAGDALENA (zob. też Magdala). Jezus wypędził z Marii Magdaleny siedem złych duchów.
Wraz z kilkoma innymi kobietami, które też zostały uwolnione od złych duchów, towarzyszyła Jezusowi
w wędrówce przez miasta i wioski palestyńskie, usługiwała Mu i była jedną z Jego najwierniejszych
uczennic. Pózniej razem z Marią, matką Jakuba, i Salome stała nieopodal krzyża, a wczesnym rankiem po
szabacie udała się z nimi, by namaścić wonnościami ciało Jezusa. Jej pierwszej ukazał się zmartwych-
wstały Jezus i pierwsza oznajmiła apostołom radosną nowinę o zmartwychwstaniu Pana (Mk 16,1; Ak
8,2; J 20,1-8).
MARTA (zob. też Betania, Aazarz) - siostra Marii i Aazarza z Betanii. Imię to znaczy prawdopodobnie:
władczyni czy pani domu; żadna inna postać biblijna nie nosi tego imienia. Marta należała do osób, które
IW PAX Warszawa 1996
53
Słownik biblijny dla dzieci i rodziców
są wiecznie zajęte, które nie potrafią choćby na chwilę oderwać się od swych zawsze pilnych zajęć.
Gdy pewnego dnia gościł w ich domu Jezus, Marta uwijając się około rozmaitych posług zwróciła Mu
uwagę, że pozwala Marii bezczynnie przysłuchiwać się Jego słowom. Jezus jej odpowiedział, że troska o
bardzo wiele, nawet nieodzownych dla życia, rzeczy nie jest tym, co najważniejsze i najlepsze, że właśnie
Maria obrała to, co lepsze i ważniejsze (Ak 10,38-41; J 11,22.27; por. też Mt 6,25-34).
MARYJA, Matka Jezusa (zob. też Maria). Ewangeliści przekazali niewiele wiadomości o Matce Jezusa.
Z dwóch pierwszych rozdziałów Ewangelii Aukasza dowiadujemy się, że Maryja mieszkała w Nazarecie.
Tu poślubiła Józefa z rodu Dawidowego. Zanim jednak zamieszkali razem, anioł Gabriel zwiastował Jej,
że za sprawą Ducha Zwiętego urodzi Syna, któremu nada imię Jezus. Po tym wydarzeniu i zamieszkaniu
w domu Józefa, odwiedziła swą krewną, Elżbietę, żonę Zachariasza i matkę Jana Chrzciciela. Powróciw-
szy do Nazaretu, wkrótce udała się - z powodu spisu ludności - z Józefem do Betlejem, gdzie porodziła
swego pierworodnego Syna, któremu przyszli złożyć pokłon pasterze. Maryja i Józef byli bardzo poboż-
ni, pilnie przestrzegali Prawa Mojżeszowego. smego zatem dnia obrzezali Dziecię i nadali Mu zapo-
wiedziane przez anioła imię. Po czterdziestu zaś dniach przynieśli Je do świątyni jerozolimskiej, by
przedstawić Je Panu. Wówczas spotkali starca Symeona, który zapowiedział, że duszę Maryi przeniknie
miecz boleści, i prorokinię Annę. Gdy wypełnili wszystko, co nakazywało Prawo, powrócili do Nazaretu.
Ewangelista Mateusz wspomina jeszcze o przybyciu do Betlejem Mędrców ze Wschodu i ofiarowaniu
małemu Jezusowi darów: złota, kadzidła i mirry, a także o ucieczce - z obawy przed Herodem - Zwiętej
Rodziny do Egiptu, skąd po śmierci Heroda powrócili do Nazaretu. %7łycie Zwiętej Rodziny upływało w
Nazarecie zapewnię spokojnie. Aukasz Ewangelista opowiada tylko o jednym wydarzeniu, które je zakłó-
ciło i które bardzo boleśnie przeżyła Maryja - zaginięciu dwunastoletniego Jezusa po uroczystościach
paschalnych, na które udał się ze swymi Rodzicami do Jerozolimy. Słowa Maryi skierowane do Jezusa,
gdy Go w końcu odnalezli siedzącego w krużganku świątynnym między uczonymi w Piśmie: Synu,
czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie , świadczą, jak bardzo
boleśnie musiała Ona przeżyć zniknięcie swego jedynego Syna, który był - jak zaznacza Aukasz - dziec-
kiem posłusznym, mądrym i lubianym przez ludzi. O tych przeżyciach Maryi z lat dziecięcych Jezusa
dowiedział się Aukasz zapewne od Niej samej, gdyż aż dwa razy podkreśla, że swe wspomnienia zacho-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]