[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kanałów zakażonych jako czasowe ich wypełnienie. Znalazły tu zastosowanie tzw. pasty
nietwardniejące: Calxyl, Biopulp, Calasept, Reogan. W dalszym ciągu poszukuje się leków,
które działając na bakterie nie są jednocześnie szkodliwe dla tkanek okołowierzchołkowych.
Ad. 6. Zrodki do wypełniania kanałów korzeniowych
Wypełnienie kanału ma celu szczelne zamknięcie jego światła na całej długości, aby
odizolować przenikanie bakterii z jamy zęba do przyzębia okołowierzchołkowego
i brzeżnego. Cechy jakie musi posiadać materiał wypełniający kanał to: biozgodność,
zdolność adhezji (szczelność), obojętność dla tkanek okołowierzchołkowych, odporność na
rozpuszczenie w kontakcie z płynami tkankowymi, łatwość wprowadzania i usuwania
z kanału, kontrastowość w obrazie RTG. Materiały do ostatecznego wypełnienia kanałów
korzeniowych:
1. wieki gutaperkowe głównymi ich składnikami są gutaperka (żywica
kauczukopochodna) i tlenek cynku.
2. Pasty:
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
31
- na bazie naturalnych żywic z wodorotlenkiem wapnia (Sealapex, Apexit). Alkalizują
środowisko, niszczą drobnoustroje, ułatwiają regenerację tkanek
okołowierzchołkowych, przepchnięte poza wierzchołek resorbują się w ciągu
6 miesięcy.
- zawierające żywice syntetyczne (Diaket, AHplus) charakteryzują się bardzo dobrą
szczelnością.
- z dodatkiem kortykosteroidów (Endomethasone) wykazują działanie przeciwzapalne
i odkażające, ich wadą jest to, że hamując fagocytozę umożliwiają namnażanie się
mikroorganizmów w okolicy przywierzchołkowej.
Zasadniczym materiałem wypełniającym jest gutaperka w formie ćwieków
gutaperkowych uszczelniona pastami. Jest to obecnie najbardziej polecana metoda.
Materiałem wprowadzonym do kanału czasowo jest wodorotlenek wapnia.
Ad. 7. Leki do znieczulenia miejscowego
Zrodki miejscowo znieczulające uniemożliwiają odczuwanie bólu na ograniczonym
obszarze poprzez zahamowanie odbierania i przewodzenia podniet w nerwach obwodowych
przy całkowicie zachowanej świadomości. Mechanizm działania leków miejscowo
znieczulających polega na utrwaleniu błony komórkowej ustaje wędrówka jonów sodowych
do komórki nerwowej, a jonów potasowych na zewnątrz prąd czynnościowy ulega
wygaszeniu.
W wyniku działania środka znieczulającego ulega odwracalnemu zahamowaniu
odbieranie uczucia zmian temperatury, bólu (analgeza), następuje rozluznienie mięśni
prążkowanych (relaxatio) i osłabienie odruchów autonomicznych. Zmiany te dotyczą jedynie
okolicy znieczulanej.
Znieczulenie miejscowe można osiągnąć na drodze termicznej (rozpylenie chlorku etylu,
który parując obniża temperaturę znieczulanej powierzchni) i chemicznej.
Zależnie od sposobu zastosowania środka znieczulającego rozróżniamy znieczulenie:
- powierzchniowe w postaci aerozolu, pędzlowania, okładów, zasypek na powierzchnię
błony śluzowej jamy ustnej lub tkanki otaczające.
- znieczulenie nasiękowe polegające na wprowadzeniu wodnego roztworu leku pod
błonę śluzową.
- znieczulenie przewodowe polegające na wprowadzeniu roztworu leku w okolicę
odpowiedniego nerwu w celu przerwania jego przewodnictwa (najczęściej II i III gałąz
nerwu trójdzielnego).
Większość środków znieczulających rozkłada się pod wpływem enzymów we krwi
i wątrobie. Są to najczęściej sole kwaśne, które dysocjując w środku tkankowym uwalniają
zasadę działającą znieczulająco. Zrodki używane do znieczuleń powierzchniowych: Lidokaina
(Lignocainum hydrochloricum, Xylocainum, Lidocain) w postaci aerozolu 10%, żelu 5%
z dodatkiem substancji smakowych; Benzokaina (Topex) w postaci żelu 20% z dodatkiem
substancji smakowych i zapachowych; Anestezyna składnik zasypek i roztworów, Chlorek
etylu spray do miejscowego zamrażania .
Nowe środki do znieczuleń nasiękowych i przewodowych wypierają dotychczas
powszechnie stosowaną Lignocainę ze względu na ich lepsze właściwości. Artykaina
(Ubistesin, Citocartin, Septanest) działa szybko, znieczulenie utrzymuje się w czasie 1 3
godzin, a z dodatkiem adrenaliny utrzymuje się do 5 godzin, Bupiwakaina (Marcaina) środek
o najdłuższym ze wszystkich znanych analgetyków czasie działania 5 16 godzin, Lidokaina
(Lidocain, Lignocainum hydrochloricum, Xylocaine) roztwór do wstrzyknięć 1% lub 2%
znieczulenie utrzymuje się 1-1,5 godziny, Mepiwakaina (Scandonest) 1%, 2% lub 3% roztwór
stosowany u pacjentów z uczuleniem na Lignocainę. Dodatek środka obkurczającego
naczynia wydłuża okres trwania znieczulenia.
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
32
Wskazania do stosowania leków znieczulających miejscowo bez dodatku środka
obkurczającego naczynia to: cukrzyca, jaskra, nadczynność tarczycy, nadciśnienie tętnicze,
zaburzenia rytmu serca, niedawno przebyty zawał, choroba wieńcowa, nefropatia. Działanie
toksyczne środków miejscowo znieczulających jest spowodowane najczęściej ich
przedawkowaniem lub bezpośrednim podaniem do światła naczynia, może wyrazić się
pobudzeniem OUN, niepokojem, zawrotami głowy, drżeniem rąk, a nawet drgawkami.
W przypadku podania zbyt wysokich stężeń mogą wystąpić objawy ze strony układu
sercowo-naczyniowego do zapaści włącznie. Nadwrażliwość na leki znieczulenia
miejscowego może objawić się uczuleniowym zapaleniem skóry, napadem astmy
oskrzelowej, a nawet wstrząsem uczuleniowym.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]